‘n Vriendin stuur die vir my, die foto ook…

Deur Lidi de Waal:
As jy ou koeie moet begrawe
regte egte vetgat swaar koeie nie kalfies nie
dan grawe jy ń gat so groot jy kan
met moeite en verdriet
jy gooi die laaste graaf sand bo oor
en jy sien hier steek nog ń skerp horing uit
en daar ń wederstrewige speenpunt
dan los jy daai maar eers so
want jy sien ou koeie kry mens nie sommer
horings en spene en al
met net een probeerslag begrawe nie
jy laat nog bietjie tyd daaroor loop
en later try jy weer…
en daarsy onder die grond in is die koei
dan eendag gaan haal jy die kruis af
wat jy ter wille van vergiffenis maal sewe
bo op gesit het
want so lank jy daai kruis bly sien
so lank gaan jy die ou koei onthou
jy sit ń swaar klip bo op sodat niemand weer
daai ou koei kan uitgrawe nie
maar nou onthou jy nog soms
en jy gaan gooi die klip ver weg in die see
by rooi els
maar die ou koei se onthou bly nog sit
en toe weet jy
mens kan ou koeie begrawe
maar nie ou onthoue nie
al wat jy kan verander is die manier waarop jy
jou ou koeie onthou
en mettertyd (en mettertyd vat lank)
begin jy onthou met aanvaarding
en berusting
en daai soort van ou-koei-onthoue is makliker

****

Ek lag saam met haar, want dis waar. Ek kan so identifiseer. Veral in die seisoen waarin ek my bevind. Daar waar ek besig is om ‘n vet, moeilike koei te begrawe. Maar die bleri ding het ook spene en horings en dinge wat nie net maklik in die gat afgly en daar bly nie. Wil ook nie net toe gegooi word nie. Maar my weet dat die koei moet toe is groter as die goeters wat bly uitpop.

So ek bekyk die moedswillige uitpop ding mooi stadig. Hoekom vervlaks wil jy uitsteek? En dan werk ek dit so bietjie bietjie af tot dit mooi toegooibaar is.

En die kruis? O ja die kruis! Want 2 September plant ek die kruis op daai dooie koei sodat dit nooit weer kan bulk of nerens kan uitsteek.

Dan gaan gooi ek my dankbaarheid nat sodat dit kan bly groei. En ek stap weg met onthoue, nie van ou koeie nie – nee, van lesse geleer, van gesond word, van nuwe lewe, nuwe kanse, nuwe geleentheid om te lag, en net dankbaar, dankbaar, dankbaar te wees. Want dit sal alles alles ook verbygaan…